در خلوت تنهایی مرگبار خود فریاد زدم.

دستم را زیر پلکهایم بردم.

با انگشتان لرزان خودم جوهری از ناب ترین قطره های اشک دیده ام

را برروی صفحه سفید و دست نخورده قلبم کشیدم

و آرام گفتم:دوستت دارم

در حسرت دیدارت یک آسمان اشک در سینه دارم. 

شبی از پشت یک تنهایی غمناک وبارانی


تورابالهجه گلهای نیلوفری صدا کردم


تمام شب برای طراوت دادن باغ قشنگت


آرزوهایت دعاکردم.


پس ازیک جست وجوی نقره ای


درکوچه های احساس


تورا از بین گل هایی که در تنهایی ام روییده


باحسرت جدا کردم......

نفسم میگیرد در هوایی که نفس های

تو نیست

بهترینم ، می دانم قلبم کوچکتر از آنی است

که ظرفیت خوبی های تو را داشته باشد

اما در سکوت پراز فریاد خود می گریم

و می گویم

با همین قلب کوچک

به وسعت تمام خوبی ها و سادگی هایت دوستت دارم 

 کشتی هايم به دريا رفته اند

حتی اگربه بادبان ها ودکل های شکسته بازگردند،

به دستی اعتماد دارم که هرگز شکست نمی خورد

واز پليدی نيکی به بار می آورد

حتی اگر کشتی هايم در هم شکنند

وهمه اميد هايم غرق شوند

فرياد می زنم:"به تو اعتماد دارم".

آن لحظه که نگاهم به نگاهت خورد گره

دلم لرزید

سوخت پر زد

تنهاییم پر شد

آن لحظه صداقت در نگاهت پرزد

وبه پای عشق سجده کرد

تنها توبودی که گرفتی دستم را

گرمی دستت شعله کشید

سوخت قلبم را

برای تو بهترینم. 

چُرتکه می اندازم روز های نَبودنتـ را

این روز ها بِدِهی ات زیاد شده...

نمی خواهی بازگردی؟

نتــــــــرس !

ارزان حساب می کنم!

اگر برگـــــــــــردی، قول می دهم

تمام بِدِهی ات را به آغوش پُــــــــرمهرت بفروشم ... 

گاه دلتنگ مي شوم

دلتنگتر از همه دلتنگي ها

گوشه اي مي نشينم

و حسرت ها را مي شمارم

و باختن ها را،

و صداي شکستن ها را...

نمي دانم من کدام اميد را نااميد کرده ام

و کدام خواهش را نشنيدم

و به کدام دلتنگي خنديدم

که اين چنين دلتنگم.

دلتنگم، دلتنگ...! 

اعتراف میکنم . . .

آری . . .

شاید منم بی تقصیر نبودم

شاید چاره ای جز این نبود ، برای من !

آری . . .

همه ما مقصر بودیم ، همه ما آنچه داشتیم و دوست داشتیم گفتیم اما ...

همه آنها گذشت

تجربه دیروز اگرچه تلخ است

برای همه تلخ بود

اما ای کاش از یادمان نرود
رسم روزگار چنین نمیماند...
.